Trio in Melbs

Van een duo naar een trio, Laura is er! We zijn alweer een maand verder en wat hebben we al veel beleefd. De weken in Melbourne stonden voornamelijk in het teken van het strand, feestjes en een roadtrip.

Zo dacht ik eens naar een ander strand te gaan met Laura, Port Melbourne. Normaal gesproken gaan we altijd naar St. Kilda, ook wel het Scheveningen van Melbourne (geen top strand dus, maar wel heel gezellig). Port Melbourne is veel schoner en meer een strand voor gezinnetjes. Schoon, veilig en normaal zijn de woorden die mij te binnen schieten. Echter niks was minder waar die fijne middag dat Laura en ik gingen. Een wat 'rijper' stel vond het nodig om aan gezinsuitbreiding te werken deze zonnige middag. Wellicht dat zij geïnspireerd werden door hun kinderen die vrolijk en onschuldig aan het spelen waren. Dit veranderde nogal snel toen de politie 'papa' in de handboeien sloeg. Omdat Laura en ik first row zaten, mochten wij nog even gezellig getuigen. Aldus het schone, veilige en normale strand van Melbourne.

Wat de feestjes betreft... Het eerste echte grote feest was tijdens Australia Day. Ron, een jongen die wij hebben leren kennen in de groep van Australian Backpackers, was ook in Melbourne en zou met ons mee feesten die dag. Wij hadden onze pijlen gezet op het festival van Avicii (bekende DJ). Kaartjes kosten echter 110 dollar per stuk, en laten we eerlijk wezen, als backpacker zijnde moet je op de 'kleintjes' letten. Dan maar zonder kaartje naar het festival, maar hoe? Allereerst zette we een speurtocht in naar het zwakste hek rondom het festival terrein. De conclusie was al snel dat ze hier niet van die lullige hekjes gebruiken als in Nederland. Gelukkig hadden wij een 'geheim wapen', genaamd Ron. Ron kan namelijk makkelijk doorgaan als de look a like van Avicii. Zo zijn wij dus naar het gastenlijst tentje gestapt met het verhaal dat Ron Avicii was tegengekomen en dat hij hem gastenlijst kaarten had aangeboden omdat zij zoveel op elkaar leken. De doorbitches gingen op zoek naar de kaartjes, maar je raad het al.. Geen kaarten. Dan maar een compromis.. In ruil voor een foto met de look a like van Avicii, kregen wij dan toch 3 vrijkaarten en hebben wij een top avond gehad!!

De overige feestjes stonden voornamelijk in het teken van 'afscheid'. Afscheid van Melbs, de stad waar onze reis is begonnen en de stad waar wij verliefd op zijn geworden. Na mijn laatste officiële laatste werkdag heb ik toch nog een paar keer gewerkt. Hierdoor heb ik aardig wat 'laatste' werkdagjes gehad, waarbij gratis eten en cocktails in waren begrepen. Niet heel vervelend dacht ik zo. Verder heb ik afscheid genomen van de BearBrass crew door een Barbie aan de Yarra river, Ozzie style! Deze avond werd natuurlijk afgesloten met een goed avondje stappen. Met twee uur nacht/ochtendrust als eindresultaat. De dag daarna was onze laatste avond in Melbourne, dus wat hebben wij gedaan? Jawel, nog een avondje stappen!

The Hangover part 4 werd hierdoor ook een feit. Met wat goede herinneringen en de juiste black-outs zijn we de volgende dag 'fris en fruitig' Laura's Australische familie gaan opzoeken. Ja, wij weten wel hoe we een goede eerste indruk moeten maken haha. Die nacht sliepen wij bij Laura haar nicht, wat een luxe! De hele dag werden we verwend met lekker eten. In de avond zagen we hoe er bij Mornington beach een inktvis gevangen werd! En wat stond er na dit feest op ons te wachten? Een super groot bed!
De volgende dag zijn we de kangoeroes en koala's gaan opzoeken in een Wildlife park en zijn we naar het Walhalla voor vrouwen gegaan, een chocolaterie! Na deze twee verwen dagen moesten we toch ook weer afscheid nemen om aan ons nieuwe avontuur te beginnen. Twee weken Tasmania stonden namelijk op de planning.

Tasmanië
Cultuurschock; het woord dat mijn eerste indruk van Tasmanië omschrijft. Van een stad waar alles 24/7 open is naar een land waar alles tot uiterlijk 6 uur open is. De hoge gebouwen van Melbs werden vervangen door natuur en typische little ghost towns. Het was duidelijk, het stadsleven lag voorlopig achter ons en het camping leven ging beginnen #campinglife. Stop 1: wicked campervans. Mag ik u voorstellen aan Dora; ons onderkomen op wielen voor de komende twee weken. Een Nissan Micra met een Rooftop tent, want voor minder doen wij het natuurlijk niet!

De eerste paar dagen bracht onze Dora ons naar de east coast van Tasmanië. Deze kust staat bekend om haar waanzinnige view points en stranden. Via het Freycinet national Park kwamen we terecht bij Richardson beach, Honeymoon bay en Wineglass bay. Hierbij mag je denken aan parelwitte stranden, blauw/groen water en dit alles verstopt tussen bergen. Daarna begon de 'struggle' van de dag weer; het vinden van een camping. Met de 24/7 mentaliteit in ons achterhoofd kwamen wij meerdere malen na negenen aan bij een caravanpark. Dit had alles te maken met onze dagelijkse speurtocht naar openbare barbecues. Ons gasstelletje was namelijk kapot en alleen op brood en water kunnen drie stadsmeisjes natuurlijk niet leven. Het is tenslotte wel vakantie. Gelukkig zijn de beheerders van de caravanparken geen 'Tasmaanse Duiveltjes', waardoor we toch elke avond weer een fijne slaapplek hadden.

Na een bezoekje gepleegd te hebben aan de Bay of Fires, vervolgden we onze reis naar Launceston. Dit is de tweede grootste stad van Tasmanië. Hier hebben wij een paar nachten bij een ouder Nederlands stelletje geslapen. Het voelde net alsof we bij onze opa en oma op bezoek waren. Elke dag werden we verwend met een heerlijk ontbijtje en uitgebreid diner. Een welkome luxe, na geleefd te hebben op voedsel uit blik. Natuurlijk hebben we niet alleen maar gegeten en hebben we ook nog wat van de omgeving gezien. Zo zijn we het openluchtzwembad gaan bezoeken in het plaatsje Gorge. Dit zwembad geeft uitzicht op een prachtig meer die op zijn beurt weer gelegen is aan hoge rotsen/bergen.
Helaas is er een tijd van komen en gaan en moesten wij dus ook weer afscheid nemen van 'onze' opa en oma.

De dagen erna werden wij weer volledig aan de natuur overgegeven. Het plaatsje Stanleys en The Cradle Mountains stonden op de planning. Maar wees niet gevreesd, het 'stadsleven' was ook weer in zicht. Onze laatste stop was namelijk Hobart, de hoofdstad van Tasmanië. Hier hebben wij het oh zo geweldige en indrukwekkende Mona museum bezocht.. Het komt er op neer dat ik te nuchter ben voor kunst of het simpelweg gewoon niet begrijp.
Onze laatste dag hebben wij besteed in het plaatsje Port Arthur waar wij een erg aardige Tasmaanse 'papa' hebben mogen ontmoeten. De beste man had drie zoons en was gewapend met een jetski. Of wij een ritje wilde maken... Danique ontplofte bijna van enthousiasme. Het antwoord was op zijn zachts gezegd, JAA!

Met dit enthousiasme zijn wij de volgende dag in het vliegtuig gestapt om weer eens een bezoekje te brengen aan Sydney. We zijn teruggegaan naar de plek waar alles begon, Manly beach. We verbleven in hetzelfde hostel als waar wij de eerste week van onze reis verbleven. Dit betekende veel Nederlanders en veel feestjes. Het eerste feestje dat op de planning stond was Danique der verjaardag. De ontbijttafel stond die dag vol met lekkere dingetjes, want zo hoort een verjaardag te beginnen. Een paar uur later had Danique weer te maken met een tafel, maar nu een hele andere, jawel een massagetafel! De rest van de dag stond in het teken van het strand, een nieuw jurkje en een avondje goed drinken. Maar dit was nog niet alles. Donderdagavond zijn we uiteten gegaan met Danique's Australische familie. Hier stond een leuke verrassing op haar te wachten, een groot pakket vanuit Nederland. De tranen rolde over haar wangen van blijdschap (of omdat ze niet wist waar ze al die cadeaus moest laten in haar backpack). Ik gok op het eerste.
Ook de dagen erna stonden in het teken van feestjes, drankspelletjes en katers. Mijn vaste katerontbijtje: toast met Nutella. Chocola doet wonderen in de ochtend!

En maandag was het alweer zover, het volgende vliegtuig stond op ons te wachten. Waar naartoe en welke avonturen we daar weer beleefd hebben dat kunnen jullie over een paar weken lezen. Wordt vervolgd...

P.S. Excuus voor het lange verslag. Als je het einde van het verhaal gehaald hebt; respect. Je hebt dit oh zo fijn maar toch lange verslag gelezen en dat allemaal omdat ik elke keer niet de moed heb om een verslag te schrijven. Ik zal beloven dit beter bij te houden!